O ¶νθρωπος Που Γελά
Έως το έτος 2000, 2001, άντε 2002 η Ύβρις συνήθιζε να ζει στις σκιές και τα απόσκια.Bεβαίως, ενίοτε έβρισκε την ευκαιρία, ή μάλλον πολύ συχνά έβρισκε την ευκαιρία, δοθέντος
κάποιου Kόμμοδου, Kαλιγούλα τε και Xίτλερ, να βγει στο φως, στο προσκήνιο, στη σκηνή
και να τα κάνει καφέ-αμάν και βαριετέ, ¶ουσβιτς και μπάχαλο και κόπρο! Aίματος,
απελπισίας και παραλογισμού! Tρέλας, φόνου, οργής και χαλκού.
Oμοίως συχνά, μετά την μαλλιακουβάρια παράσταση της Ύβρεως, επήρχετο η Kάθαρσις! Eίτε δια
της Nεμέσεως είτε δια της Λογικής, η Ύβρις γκρεμιζόταν απ? τον αιματοβαμμένο της θρόνο, η
παράσταση ελάμβανε τέλος και η απεχθής θέαινα επέστρεφε στις σκιές και τα απόσκια
καραδοκώντας για την επόμενη ευκαιρία?
Όμως διαρκώς, είτε η Ύβρις κανοναρχούσε στο προσκήνιο βρωμίζοντας τους τόπους των
ανθρώπων είτε κρυβόταν κυνηγημένη στις σκιές, γνώριζε και όλοι γνώριζαν ότι η ύπαρξή της
ήταν παράνομη, ότι δεν είχε την αποδοχή κανενός ―πλην των υβριστών― ότι ήταν πεπερασμένη
―αναγκαίο κακό ίσως για κάποιους κι ύστερα πεταγμένη λεμονόκουπα― όταν ο Nόμος και η
Tάξις
δεν την χρειάζονταν πια?
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτό ήταν και το δράμα της Ύβρεως. Ήταν πάντα μια
παρένθεση. Eνίοτε μεγάλη παρένθεση, αλλά απλώς παρένθεση.
Ως το 2000 μ.X., το 2001, άντε το 2002!
***
O ¶νθρωπος Που Γελά περηφανευόταν στους φίλους του ότι είναι προσεκτικός παρατηρητής των
Aρχείων. Ένα είδος φυσιοδίφη του χρόνου. Ίσως τα ταξίδια του στις διάφορες εποχές, ίσως
τα βιβλία, ίσως το ίδιο το ωραίον, είχαν κάνει τον ¶νθρωπο Που Γελά πολύ μεθοδικό με τη
στατιστική των ανθρώπινων στιγμών ― ένα είδος «ποίησης της ιστορίας», θα έλεγαν πολλοί,
κάτι που κάνει την επιστήμη ευεπίφορη μεν στο λάθος, αλλά και ενορατική.
Aυτό που έκανε τον φίλο μας να αρχίσει την έρευνα γύρω απ? τη διαδρομή της Ύβρεως δεν
ήταν μόνον ότι ένοιωσε το βαρύ της σιδερένιο πέλμα πάνω του, αλλά και την πονηρή της
διάθεση να μην τον λειώσει ακριβώς ― παρά μάλλον να του δώσει τη δυνατότητα να τα βρουν.
-------------------------------------------------
«Συνήθως τα πράγματα είναι πιο απλά απ? όσο δείχνει η ανάλυση των στοιχείων που τα
συνθέτουν» μου έλεγε ο φίλος μου, καθώς πίναμε τον καφέ μας αργόσχολοι στον χλιαρό ήλιο
των Aλκυονίδων ημερών?
»Όλα αυτά που συμβαίνουν στις μέρες μας και αφορούν σ? αυτό που λέγεται Nέα Tάξη
Πραγμάτων, δεν αντέχουν σε καμμιά λογική ανάλυση. Nηφάλια εξετάζοντας το πράγμα
καταλήγεις στα ίδια αυτονόητα που θα κατέληγε ένας απλός άνθρωπος ή ένας σοφός άνθρωπος.
»Kι όμως!
»Πόσο μελάνι έχει χυθεί για να θεωρηθούν λογικοί οι ?ανθρωπιστικοί βομβαρδισμοί?! Ή για
την ανάγκη να καταργηθεί η Δημοκρατία, προκειμένου να υπερασπίσουμε τη Δημοκρατία! Ή ότι
ο μόνος τρόπος για να καταπολεμηθεί η τρομοκρατία είναι η ολοκληρωτική επιβολή της
Kρατικής Tρομοκρατίας»?
O κατάλογος του Aνθρώπου Που Γελά ήταν μακρύς:
O κ. Mπους, ο άνθρωπος που προεκλογικώς φιγουράριζε εξώφυλλο στο «Time» με τίτλο «The
Idiot», o Hλίθιος, τώρα έχει την αποδοχή του 85% των Aμερικανών κι όλων των Tόνυ Mπλαιρ
και Γιόσκα Φίσερ του πλανήτη.
Στη συνέχεια ο κ. Mπους δεν χρειάζεται καν τον κάθε Tόνυ Mπλαιρ και τον κάθε Γιόσκα
Φίσερ! Για να βομβαρδίσουν οι HΠA τη Σερβία χρειαζόταν κάποιο πρόσχημα ― έσερναν μαζί
τους τον OHE. Tώρα για να βομβαρδίσουν οποιονδήποτε οπουδήποτε δεν χρειάζονται ούτε
προσχήματα ούτε τον OHE ούτε καν ύαινες σαν τον Tόνυ Mπλαιρ.
Σήμερα μπορούν να στήνουν δίκη σε ένα δικαστήριο που δεν ιδρύθηκε ποτέ, όπως αυτό της
Xάγης, αύριο δεν θα το χρειάζονται ούτε αυτό!
«Όμως το ουσιώδες δεν είναι αυτό!» τόνισε με έμφαση ο ¶νθρωπος Που Γελά.
«Oύτε είναι ουσιώδες ότι ο Παραλογισμός αυτός έχει τους απολογητές και τους κήνσορές του!
Όχι! Tο ουσιώδες είναι άλλο! Eίναι ότι δεν τους χρειάζεται!
»Eίναι ότι δεν χρειάζονται καν τους κήνσορες και τους απολογητές της λογικής τους, δηλαδή
του Παραλογισμού!
»Aυτό που μπορεί να εξουθενώσει τους πάντες είναι η ισχύς χωρίς φύλλο συκής. Eίναι η
νομιμοποίηση της Ύβρεως. Tης βίας που δεν χρειάζεται καν να δικαιολογήσει εαυτόν.
»Aκόμα κι αυτό που είπε ο Mπους, ότι ?όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας?,
μπορεί να είναι αποτρόπαιο αλλά έχει τη λογική του. Eίναι ένα παράλογο που προσπαθεί να
δικαιολογηθεί! E, ούτε αυτό το χρειάζονται πλέον!
»Eκείνο που μπορεί να παραλύσει τους πάντες είναι η αποδοχή της Ύβρεως ως νόμιμης ― να
μην χρειάζεται να δικαιολογήσουν τίποτα!
»Όσο ψάχνουν για δικαιολογίες θα μοιάζουν με τους ναζί, που για να εισβάλουν στην Πολωνία
χρειάστηκε να κατηγορήσουν τους Πολωνούς ότι ξύνουν τη μύτη τους.
Σήμερα, αν χρειάζεται να κατηγορήσεις τους Iρακινούς ότι ξύνουν τη μύτη τους για να τους
βομβαρδίσεις, δεν είσαι τίποτα!
»Tο παν σήμερα είναι να νομιμοποιήσεις την Ύβριν! Nα μην την νοιάζει πια αν είναι Ύβρις!»
είπε ο ¶νθρωπος Που Γελά.
Kαι πήρε μια βαθειά ανάσα?
Eν έτει 2000, 2001, άντε και 2002?
ΣTAΘHΣ Σ.